هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر احساسات شاعر درباره جدایی، ناامیدی و دوری از معشوق است. شاعر از امیدهای بربادرفته، دل‌های پریده و ناکامی‌های خود سخن می‌گوید. او از دوری و سختی‌های عشق شکایت می‌کند و به نوعی به معشوق هشدار می‌دهد که زمان رسیدن و آگاهی فرا رسیده است. همچنین، شاعر به نشنیدن و نادیده گرفتن حرف‌هایش توسط معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی:
16 سال به بالا
این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.
غزل ۲۶۹
ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است
انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوهٔ یک باغ نچیدیم ، نچیدیم
سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل
هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخنها
آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم
رم دادن صید خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است
انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوهٔ یک باغ نچیدیم ، نچیدیم
سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل
هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخنها
آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
۱۳۷۴
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۲۶۸
گوهر بعدی:غزل ۲۷۰
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۳/۱۰/۲۲ ۱۲:۰۱
خیلی کمه و راحت میشه حفظش کرد ممنون از شما که خوانش شعرش رو هم گذاشتین تا کار برای مایی که مجبوریم غزل بفرستیم راحت تر بشه
بازم ممنون
