این بس که تماشایی بستان تو باشم
مرغ سر دیوار گلستان تو باشم

کافیست همین بهره‌ام از مائدهٔ وصل
کز دور مگس ران سر خوان تو باشم

این منصب من بس که چو رخش تو شود زین
جاروب کش عرصهٔ جولان تو باشم

خواهم که شود دست سراپای وجودم
در شغل عنان گیری یکران تو باشم

در بزمگه یوسف اگر ره دهدم بخت
درآرزوی گوشهٔ زندان تو باشم

در تشنگیم طالع بد جان به لب آرد
گر خود به سر چشمهٔ حیوان تو باشم

من وحشیم و نغمه سرای چمن حسن
معذورم اگر مرغ غزلخوان تو باشم

«وحشی بافقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir