دوران تمام گشت اثر بر فلک نماند
شد داغ کهنه و به نمکدان نمک نماند

از چشم زرشناس بصارت وداع کرد
امروز امتیاز به سنگ محک نماند

برکنده ام ز پست و بلند جهان امید
از کوه لاله رفت و به دریا سمک نماند

کوتاه کرد سبزه زبان از حدیث آب
از نیش خواهشی به لب جوی ارگ نماند

محراب همچو شیخ در آمد به جستجوی
آسایشی که بود به ملک و ملک نماند

رفتیم بهر دیدن ارباب جاه دوش
در چشم انتظاریی ما مردمک نماند

ما را ز حرص اهل طمع نفس کشته شد
از دست این گروه در این شهر سگ نماند

ای سیدا شکست مرا سد آرزو
اکنون برای آمد یأجوج شک نماند