هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از شاعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه، امید به وصال معشوق، و توصیف زیبایی‌های طبیعت در قالب استعاره‌های شاعرانه است. شاعر از عشق، انتظار، و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل، ماه، نسیم، و سرو، احساسات خود را به زیبایی بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق و مفاهیم انتزاعی نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

شمارهٔ ۳۱۱

رخ تو رونق گل در نقاب خواهد کرد
تبسم تو دل غنچه آب خواهد کرد

اگر چه زینت روی چمن بود سنبل
نسیم زلف تو بی آب و تاب خواهد کرد

نهال قد تو را سرو باغ اگر بیند
به زیر پای تو چون سبزه خواب خواهد کرد

گلی که شبنم او از رخت نظر یابد
تلاش مرتبه آفتاب خواهد کرد

درون سینه چو سیماب می طپد دل من
برای کشتن خود اضطراب خواهد کرد

کنند از گل بادام ناز بالینش
شبی که نرگس او میل خواب خواهد کرد

همیشه کشتن عشاق در نظر داری
کجا به چشم تو این فتنه خواب خواهد کرد

تعدیی که به ما می کنی نمی ترسی
که ظلم خانه ظالم خراب خواهد کرد

ز انتظاریم آن شوخ اگر خبر یابد
بغل گشاده به سویم شتاب خواهد کرد

کند نسیم خبردار غنچه خسپان را
شبی که سیر گل ماهتاب خواهد کرد

مراد خود ز فلک هر که سیدا جوید
علاج تشنه گیش را سراب خواهد کرد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.