هوش مصنوعی: این متن شعری است که درد و رنج ناشی از عشق و جدایی را بیان می‌کند. شاعر از درد دل، بی‌قراری، و تأثیر عشق بر روح و روان خود سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به روز قیامت و حسابرسی اعمال دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند روز قیامت و گناه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۵۵

روزی که صبح حشر کند رو به یک طرف
گردد بهشت یک طرف آنکو به یک طرف

سنجند اگر به روز قیامت گناه من
افتد ز بار جم ترازو به یک طرف

شوق تو مست کرده چنان اهل باغ را
افتاده گل به یک طرف و بو به یک طرف

چون شانه پاره پاره دلم گر شود رواست
خط یک طرف کشیده و گیسو به یک طرف

چشمی که چون نگاه به هر سو می دوید
امروز کرده گوشه ابرو به یک طرف

چون سیدا اگر چه بهر سوی می تپم
آخر نهم ز درد تو پهلو به یک طرف
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.