هوش مصنوعی: این شعر از زبان شاعری بیان می‌شود که از ناامیدی، عشق، رنج و مرگ سخن می‌گوید. تصاویری مانند شمع کشته، نوخط جلوه‌گر، عاشق دیوانه و پروانه مرده، حس غم و اندوه را منتقل می‌کنند. همچنین، انتقاداتی به دنیای مادی و خشک‌مغزان نیز دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی، ناامیدی و مرگ ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. همچنین، برخی از تصاویر مانند 'شمع کشته' یا 'پروانه مرده' می‌توانند برای کودکان نامناسب باشند.

شمارهٔ ۴۵۲

از دل زارم نفس مأیوس می آید برون
بوی شمع کشته زین فانوس می آید برون

در گلستانی که گردد نوخط من جلوه گر
سبزه اش همچون پر طاووس می آید برون

زآستین شاخ گلهای چمن وقت خزان
جای هر برگی کف افسوس می آید برون

نشاء می عاقبت دیوانگی بار آورد
رفته رفته عاشق از ناموس می آید برون

شمع رخسار که امشب خانه روشن می کند
مرده پروانه از فانوس می آید برون

بانگ هستی خشک مغزان را صدای رحلتست
ناله واحسرتا از کوس می آید برون

منعمان عهد ما هر جا که منزل می کنند
از زمین قارون پی پابوس می آید برون

سیدا با این فغان گر پا گذارم سوی دیر
پیشباز ناله ام ناقوس می آید برون
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.