هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر به توصیف معشوق و ویژگی‌های جذاب او مانند رخساره، موها، مژگان، نگاه، قامت و رفتارهای دلربا می‌پردازد. همچنین از تأثیرات عمیق عشق و دل‌باختگی سخن می‌گوید و از مفاهیمی مانند جادوی نگاه، اضطراب دل و فتنه‌انگیزی معشوق استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۷۷

مجلس افروزیی رخساره نیکویت کو
کاکل افشانی آن قامت دلجویت کو

طایر ناوک مژگان تو پر ریخته شد
قادر انداز کمانداریی ابرویت کو

لیلی حسن تو چادر شب خط پوشیده
اضطراب دل مجنون سر کویت کو

دو جهان بود شهید نگه جادویت
فتنه نرگس مردمکش جادویت کو

آنکه از هیچ سبب رام نمی شد به کسی
ناشده رام کس آن تندی آهویت کو

آب می کرد به نظاره دل مردم را
پادشاهانه نظر کردن آهویت کو

حرف پهلوزده می گفت همه عمر به ما
آنکه چون بند قبا بود به پهلویت کو

می کشیدی به یک انداز کمان همه کس
قامتت گشت کمان قوت بازویت کو

خوی بیگانه وشی پیش گرفتی ورنه
سیدا از دل و جان بود دعاگویت کو
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.