هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند نرگس مست، پیاله، و غنچه، به بیان احساسات شاعر دربارهٔ می‌نوشی و حالات عاشقانه می‌پردازد. شاعر از ناپایداری و جنگ‌طلبی پیاله شکایت دارد و به تأثیرات روحی و عاطفی شراب اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به مصرف شراب وجود دارد که برای گروه سنی پایین‌تر مناسب نیست.

شمارهٔ ۵۰۴

ز بیم نرگس مستت پرید رنگ پیاله
به دور چشم تو کم یافت شیشه سنگ پیاله

چو تو به رنجش ساغر نخواهم از این پس
که دیر صلح بود طبع زود جنگ پیاله

چه حظ بود ز تماشای غنچه مرغ چمن را
چگونه شاد شود دل ز طرف تنگ پیاله

ز دست اهل طمع منعمان غریب به تنگ اند
مباد گردن مینا فتد به جنگ پیاله

شکست خاطر ما سیدا شکست دل است
به بزم باده کشان عار ماست تنگ پیاله
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.