هوش مصنوعی: این شعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند غنچه، گل، صدف، کوه، بلبل، شبنم و زلف بخت، به موضوعاتی مانند تأمل، توکل، تحمل، فروتنی و عشق می‌پردازد. شاعر با زبانی نمادین و عرفانی، مخاطب را به تفکر در مورد زندگی و رفتارهای انسانی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۵۴۱

چون غنچه گر به جیب تأمل فرو روی
در رنگ و بوی همچو رگ گل فرو روی

رزق تو را کنند گهرهای آبدار
گر چون صدف به بحر توکل فرو روی

در حشر بی رفیق مرو جانب صراط
ترسم که پا نهی به ته پل فرو روی

تمکین تو را چو نیست مکن بزرگی طلب
چون کوه زیر بار تحمل فرو روی

آواز خود بلند در این بوستان مکن
از شاخسار ناله چو بلبل فرو روی

شبنم صفت بکن به چمن مشق شبروی
خواهی که در میان ز رو گل فرو روی

از زلف بخت من گره ای شانه باز کن
تا چند در تصور کاکل فرو روی

گر بگذری به باغ به یاد مزلفان
تا سینه در میانه سنبل فرو روی

ای سیدا ز تیغ نگاهش مپیچ سر
ترسم به زیر تیغ تغافل فرو روی!
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.