هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر بیان می‌کند که اگرچه در ظاهر در میان جمع است، اما در واقع از همه دور و برکنار است. او خود را کلیددار بوستان می‌داند، اما هیچ رنگی از گل و بویی از یاسمن ندارد. شاعر با اشاره به خار و خس و آتش، بیان می‌کند که اگر باغبان بوستان حسن باشد، زیبایی‌ها را حفظ می‌کند. او خود را عاشق و مهربان می‌داند و از مخاطب می‌خواهد به سخنانش گوش دهد. در پایان، شاعر به مخاطب (گل) می‌گوید که اگر به گفته‌های او عمل کند، نو بهار را برای صد سال تضمین می‌کند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد تا بتواند به درستی درک شود.
غزل ۳۲۱
در بزم وصل اگر چه همین در میان منم
چون نیک بنگری ز همه بر کران منم
رنگی ز گل ندارم و بویی ز یاسمن
آری کلیددار در بوستان منم
خار وخس زیاده بر آتش نهاد نیست
گر بوستان حسن ترا باغبان منم
معلوم مهربانی اهل هوس که چیست
بشنو سخن که عاشقم و مهربان منم
ای گل اگر به گفتهٔ وحشی عمل کنی
سد ساله نو بهار خزان را ضمان منم
چون نیک بنگری ز همه بر کران منم
رنگی ز گل ندارم و بویی ز یاسمن
آری کلیددار در بوستان منم
خار وخس زیاده بر آتش نهاد نیست
گر بوستان حسن ترا باغبان منم
معلوم مهربانی اهل هوس که چیست
بشنو سخن که عاشقم و مهربان منم
ای گل اگر به گفتهٔ وحشی عمل کنی
سد ساله نو بهار خزان را ضمان منم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۳۲۰
گوهر بعدی:غزل ۳۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
