۳۳۴ بار خوانده شده

غزل ۳۵۲

گر چه کردم ذوقها از آشناییهای او
انتقام از من کشید آخر جداییهای او

اله اله این دل است آن دل که وقتی داشتم
یاد آن اظهار قرب و خودنماییهای او

حسرت آن مرغ کز خرم بهاری دور ماند
می‌توان کردن قیاس از بینواییهای او

ما و تو هم درد و هم داغیم ای مرغ چمن
تو ز گل می‌نال و من از بی‌وفاییهای او

وحشی و امید وصل و امتحان خود به صبر
عاقبت کاری کند صبرآزماییهای او
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۳۵۱
گوهر بعدی:غزل ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.