هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از درد جدایی و بی‌وفایی معشوق می‌گوید و حسرت روزهای خوش گذشته را می‌خورد. او با مقایسه خود با مرغی که از بهار دور مانده، احساس تنهایی و اندوه خود را بیان می‌کند. شاعر همچنین به صبر و امیدواری برای وصال اشاره می‌کند، اما می‌داند که این صبرآزمایی‌ها سرانجامی دردناک خواهد داشت.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و احساسی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. مفاهیمی مانند جدایی، بی‌وفایی و صبرآزمایی برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است سنگین و نامفهوم باشد.

غزل ۳۵۲

گر چه کردم ذوقها از آشناییهای او
انتقام از من کشید آخر جداییهای او

اله اله این دل است آن دل که وقتی داشتم
یاد آن اظهار قرب و خودنماییهای او

حسرت آن مرغ کز خرم بهاری دور ماند
می‌توان کردن قیاس از بینواییهای او

ما و تو هم درد و هم داغیم ای مرغ چمن
تو ز گل می‌نال و من از بی‌وفاییهای او

وحشی و امید وصل و امتحان خود به صبر
عاقبت کاری کند صبرآزماییهای او
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۳۵۱
گوهر بعدی:غزل ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.