هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از نگرانی‌های خود درباره رفتار معشوق و آینده رابطه‌اش سخن می‌گوید. او از ترس بی‌مهری و بی‌توجهی معشوق و همچنین از قضاوت دیگران درباره خود می‌ترسد. شاعر همچنین به این فکر می‌کند که آیا باید احساسات خود را پنهان کند یا نه و آیا معشوق او را به عنوان یک دوست یا خدمتکار می‌پذیرد یا خیر.
رده سنی: 16+ این شعر به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق عاطفی و نیاز به درک ظرافت‌های زبانی و احساسی، مناسب مخاطبانی است که توانایی تحلیل و درک مفاهیم پیچیده عشق و روابط را دارند. همچنین، برخی از مفاهیم مانند ترس از قضاوت دیگران و نگرانی‌های عاطفی ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.

غزل ۳۷۰

در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه
به من کم می‌کنی لطفی که داری این زمان یا نه

گمان دارند خلقی کز تو خواریها کشم آخر
عزیز من یقین خواهد شد آخر این گمان یا نه

سخن باشد بسی کز غیر باید داشت پوشیده
نمی‌دانم که شد حرف منت خاطرنشان یا نه

بود هر آستانی را سگی ای من سگ کویت
تو می‌خواهی که من باشم سگ این آستان یا نه

نهانی چند حرفی با تو از احوال خود دارم
در این اندیشه‌ام کز غیر می‌ماند نهان یا نه

اگر زینسان تماشای جمال او کنی وحشی
تماشا کن که خواهی گشت رسوای جهان یا نه
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۳۶۹
گوهر بعدی:غزل ۳۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.