هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به بیان مفاهیم اخلاقی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از قدرت و توانایی خود سخن می‌گوید و از خداوند می‌خواهد که به ضعفا کمک کند. همچنین، بر اهمیت بخشش، تواضع، و دوری از احمق‌ها تأکید دارد. در پایان، شاعر به وحدت وجود و لزوم مدارا با دیگران اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۸

ای قوی پنجه که بازوی تواناست ترا
دست گیر از ضعفا پای چو برجاست ترا

کن مهیا ز وفا خواستهٔ محرومان
ای که ناخواسته هرچیز مهیاست ترا

جرعهٔی هم بحریفان تهی کاسه ببخش
ای که پر می قدح و ساغر و میناست ترا

ای به هر دایره پرگارصفت سرگردان
بشنو این نکته که آن حل معماست ترا

حاجت خویش بمحتاج دگر عرضه مکن
از خداوند طلب هر چه تقاضاست ترا

دوش پیر خردم گفت ز احمق بگریز
گرچه در موعظه انفاس مسیحاست ترا

بی دلیلت نشود ره سر موئی نزدیک
گرچه هر مو قدم بادیه پیماست ترا

سوی معراج وصالت نبود بال عروج
تا ز قید من و ما سلسله برپاست ترا

چون طبایع بتفاوت شده ایجاد صغیر
مصلحت با همه کس رفق و مداراست ترا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.