هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق، رهایی از دغدغه‌های دنیوی، و اهمیت صلح و آشتی می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان راه نجات و فلاح یاد می‌کند و بر بی‌وفایی دنیا تأکید دارد. همچنین، به مهر علی(ع) به عنوان نماد خیر و صلاح اشاره شده است.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر برای درک و تحلیل، نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی اشارات عرفانی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۶۹

با بت ساده نشستن که ثواتبست و مباح
خوش بود خاصه که گیری ز کفش ساغر راح

در ره عشق بتان کوش که صاحبنظران
جز در این راه ندیدند و نجستند فلاح

نه عجب گر در رحمت شده بر ما مفتوح
تا که از عشق بدست‌ام ده ما را مفتاح

کرد در دیر مغان منزل و بگرفت قرار
بعد عمری که دلم بود به عالم سیاح

همه را گر سر جنگ است بما با همه کس
ما بصلحیم و نکوشیم مگر در اصلاح

بیوفائی جهان بین که بشب شاهد تست
در کنار دگری خفته چو بینی بصباح

از جهان بکذر اگر مرد رهی کز مردان
درنیاورده کس این زال دنی را بنکاح

در جهان هیچ نیندوخت بجز مهر علی
چون صغیر آنکه درآمد به ره خیر و صلاح
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.