ساقی چه باده بود که بر من حواله کرد
مست ابد مرا به نخستین پیاله کرد

با حکمت آن طبیب که صد ساله درد من
درمان بجرعهٔی ز شراب دوساله کرد

یارب شمیم مشگ و زد بر مشام جان
یا نفخهٔ صبا گذر از آن کلاله کرد

با غنچهٔ لب و گل رخسار و سرو قد
بگذشت و داغدار دلم همچو لاله کرد

لعل لبش مکیدم و گفتم بدو خدای
رزق مگس بقند فروشان حواله کرد

خلقی همه بناله و افغان درآمدند
از بس صغیر در غم آنشوخ ناله کرد