هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، زیبایی معشوق و تأثیر آن بر شاعر را توصیف می‌کند. شاعر از عشق و فراق می‌نالد و معشوق را به عناصری مانند ماه و قند تشبیه می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند غفلت از معنی در مقابل صورت دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از اشارات ادبی و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۹۷

ای سر زلفت هزار سلسله عاقل
ساخته دیوانه داده جا بسلاسل

صحبت لعل لب تو قند مکرر
شرح فراق رخ تو زهر هلاهل

صورت محض است و غافلست ز معنی
آنکه شد از عشق صورتی چو تو غافل

من ز تو حیرانم و از آنکه نباشد
چون من حیران بروی خوب تو مایل

لطمه بصورت زد از خجالت خود ماه
گشت چو با ماه عارض تو مقابل

خاتم پیغمبران حسنی و صد حیف
آیه مهر و وفا نشد بتو نازل

گر نه رقیب من است این تن خاکی
از چه میان من و تو آمده حایل

فیض دو گیتی گرت هواست صغیرا
درک مسائل نما و ترک رذائل
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.