هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار عشق و دلباختگی به معشوق را بیان می‌کند و از تحمل رنج‌ها و سختی‌ها برای رسیدن به یار سخن می‌گوید. او از دنیا و مادیات بیزار است و تنها به عشق و وصال معشوق می‌اندیشد. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند مستی، عرفان، و رهایی از قیدوبندهای دنیوی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اشارات به مستی و مفاهیم صوفیانه نیازمند درک عمیق‌تری از ادبیات فارسی دارد.

شمارهٔ ۳۲۶

گر من از هر دو جهان دست بیکبار کشم
کافرم پای اگر از طلب یار کشم

بیکی غمزه تلافی شود از جانب یار
گر هزاران ستم از جانب اغیار کشم

من از آندم که شدم عاشق گل دامن عزم
بکمر بر زده‌ام تا ستم خار کشم

هست در خانه مرا شاخ گل زیبایی
که نه منت دگر از گل نه ز گلزار کشم

نه فلک نیست حجاب نظر من هر گاه
سرمه بر دیده ز خاک در خمار کشم

ساقیا مستم از آن بادهٔ منصوری کن
تا که فریاد اناالحق بسر دار کشم

تا بکی مستی و مستوری از این پس خواهم
رخت رسوائی خود بر سر بازار کشم

بیکی شعله یقین خرمن گردون سوزد
گر من از سینه خود آه شرر بار کشم

بندهٔ عشقم و فارغ چو صغیر از غم دین
نه دگر منت تسبیح و نه زنار کشم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.