هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید، با اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند فداکاری، زیبایی معشوق، و تسلیم در برابر عشق. شاعر از تجربه‌های عاشقانه خود می‌گوید و اینکه چگونه عشق بر تمام وجودش تسلط یافته است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
شمارهٔ ۳۳۰
عشق یارب چه قماریست که نشناخته‌ایم
با وجودیکه به نزدش دل و دین باخته‌ایم
یوسفا ما به تماشای ترنج ذقنت
دست ببریده و بر خویش نپرداخته‌ایم
گرچه هم پنجهٔ شیریم بهنگام مصاف
پیش آهوی دو چشمت سپر انداخته‌ایم
بر تن ما نکند آتش دوزخ اثری
که بآتشکدهٔ عشق تو بگداخته‌ایم
ای صبا چند پریشان کنی آن گیسو را
ما برای دل خود خانه در آن ساخته‌ایم
دست صاحب علمی کرده علم قامت ما
ورنه ما رایت هستی نه خود افراخته‌ایم
عمر معدوم شد و هیچ نگفتیم صغیر
که بمیدان وجود از چه سبب تاخته‌ایم
با وجودیکه به نزدش دل و دین باخته‌ایم
یوسفا ما به تماشای ترنج ذقنت
دست ببریده و بر خویش نپرداخته‌ایم
گرچه هم پنجهٔ شیریم بهنگام مصاف
پیش آهوی دو چشمت سپر انداخته‌ایم
بر تن ما نکند آتش دوزخ اثری
که بآتشکدهٔ عشق تو بگداخته‌ایم
ای صبا چند پریشان کنی آن گیسو را
ما برای دل خود خانه در آن ساخته‌ایم
دست صاحب علمی کرده علم قامت ما
ورنه ما رایت هستی نه خود افراخته‌ایم
عمر معدوم شد و هیچ نگفتیم صغیر
که بمیدان وجود از چه سبب تاخته‌ایم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
