از غم خال لب تو گوشه نشینم
فارغ از ابنای ملک روی زمینم

تا تو گذر میکنی بگوشه‌نشینان
فخر همین بس مرا که گوشه‌نشینم

کوی توام به بود ز جنت فردا
زانکه من‌ امروز در بهشت برینم

تا بمن ای شوخ زلف و رخ بنمودی
بی‌خبر از شرح کفر و غصهٔ دینم

شکری افشان که در وجود دهانت
من متحیر میان شک و یقینم

دل بغمت بستم و ز غیر تو رستم
شادیم این بس که با غم تو قرینم

ملک سلیمان نخواهم و حشم او
تا نکند اهرمن طمع به نگینم

همچو صغیرم غلام شاه ولایت
داغ غلامی اوست نقش جبینم