هوش مصنوعی: این متن عرفانی از زبان شاعری است که از شب‌زنده‌داری و عبادت سخن می‌گوید. او به بندگی خداوند تأکید دارد و معراج روحانی را در پرستش حق می‌داند. شاعر از لحظات معنوی مانند سحرخیزی، راز و نیاز با معبود، سجود و رکوع به عنوان اوج قرب الهی یاد می‌کند و از خواب غفلت برحذر می‌دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی (مانند معراج، بندگی، حشر) ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۵۰

مرغ سحر همانا زین ناله برکشیدن
ما را کند ملامت شبها ز آرمیدن

من بندهٔ کسی کو در بندگی بداند
منظور حق چه باشد از بنده آفریدن

ای برگزیده حقت از ممکنات دانی
علت چه شد که گشتی لایق به برگزیدن

معراج جمله اشیا بودی تو و رسیدند
آنها به منزل خود هر یک زره بریدن

حق را تو بندگی کن معراج تست اینجا
از بندگی تو را هم باید بحق رسیدن

از حالها سراسر دانی چه حال خوشتر
وقت سحر ز بستر از شوق پا کشیدن

در گوشه‌ئی بزاری با دوست راز گفتن
وز او نوید رحمت با گوش جان شنیدن

گاهی پی سجودش رخ بر زمین نهادن
گاهی پی رکوعش همچون فلک خمیدن

حالی صغیر بگشای از خواب دیده زیرا
در زیر خاک باید تا حشر آرمیدن
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.