ای می‌فروش گر نظری سوی ما کنی
از یک نظاره حاجت ما را روا کنی

مائیم دردمند و توئی عیسی زمان
باید که درد خسته دلانرا دوا کنی

چون نیست بر می‌تو بهائی در این جهان
اکرام آن به باده کشان بی بها کنی

وان جان و سر که گیری و آنگاه می‌دهی
منت نهی چرا که فنا را بقا کنی

میخانهٔ تو وقف و بنازم به همتت
کاین کار را برای رضای خدا کنی

هر صبحگاه میرسدم بر مشام جان
آن بوی می‌که همره باد صبا کنی

گر زر مس وجود ز جودت شود رواست
تو خاک را به یمن نظر کیمیا کنی

گر نیستی تو مظهر لطف خدا ز چیست
بینی ز ما خطا و مزید عطا کنی

داری اگر ز لطف نظر جانب صغیر
سلطانی و تفقد حال گدا کنی