منه به زمرهٔ انعام نام انسانی
که برتر از ملک‌ آمد مقام انسانی

به چشمهٔ حیوان ننگرد به چشم طمع
دو جرعه هرکه بنوشد ز جام انسانی

زهی مرام مقدس که مسلک رسل است
همه مقدمه بهر مرام انسانی

به جای ماند از آن جبرئیل در ره عشق
که دید طی شود این ره به گام انسانی

از آن به سجدهٔ آدم ملک مکلف شد
که تا پدید شود احترام انسانی

که گفت نیست فلک را ستون که تا محشر
قیام چرخ بود از قیام انسانی

صغیر جملهٔ اشیاء طفیل انسانند
ببین تو حشمت حق ز احتشام انسانی