هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات اخلاقی و انسانی مانند عیب‌جویی، خودشناسی، قناعت، و تأثیر اعمال نیک و بد می‌پردازد. شاعر از عیب‌جویی دیگران انتقاد کرده و بر اهمیت خودشناسی و پرهیز از طمع تأکید می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند مرگ، قناعت، و ارزش اعمال نیک اشاره شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از عبارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۴۲۱

غنچه را نیست جز این علت خونین جگری
که کند پردهٔ آن پاره نسیم سحری

ای که از عیب کسان پرده دری در خود بین
آن چه عیب است که باشد بتر از پرده‌دری

گر زنی لاف هنر عیب کسان کمتر جوی
عیب‌جویی نبود شیوهٔ مرد هنری

گذر ما همه بر ساعد و دست و سر و پاست
ما به خود باز نیاییم ببین خیره‌سری

نوح را زمزمه این بود به وقت مردن
طول‌ آمال چرا عمر بدین مختصری

بی خبر ها خبر از غیب دهند این عجب است
که خبرها همه پیدا شود از بی‌خبری

مفلس ایمن بود از صدمهٔ ارباب طمع
نخل آسوده ز سنگست گه بی‌ثمری

میدهد پند همی کیفیت قارونم
که بکن خاک به فرق غم بی‌سیم و زری

گر بماند اثر نیک صغیر از تو نکوست
ور نه باشد اثر بد بتر از بی‌اثری
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.