هوش مصنوعی: این متن به اهمیت کار و تلاش در جامعه اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که بی‌کاری و تنبلی باعث خواری و فقر می‌شود. همچنین، نقش صنعت، علم و هنر در پیشرفت کشور و آبادانی وطن را برجسته می‌سازد. شاعر از وضعیت نابسامان جامعه و نیازمندی‌های آن انتقاد می‌کند و امید به بهبود شرایط را زنده نگه می‌دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم انتقادی و اجتماعی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از واژگان و مفاهیم مانند «خواری»، «بی‌کاری»، و «احتیاج» ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۳ - کار و کارگر در سال ۱۳۰۷ شمسی سروده شد

کار کن و کار کن و کار کن
بار خود ای جامعه خود بار کن

رفته توئی از تو که یادش بخیر
نفی شدستی تو در اثبات غیر

هیکلت ای جامعهٔ ذولجاج
آمده سر تا به قدم احتیاج

خانهٔ تو خانهٔ بی‌مایگان
خود تو گدای در همسایگان

از نمک و ادویه، کبریت و آب
بر در همسایه کنی دق باب

لنگ نئی از چه برندت به دوش
نه به زمین پای و به رفتار گوش

خواریت از علت بی‌کاریست
حاصل بی‌کاریت این خواریست

از اثر صنعت و علم و هنر
تا نشود کشور ما معتبر

قلب وطن شاد نخواهد شدن
مملکت آباد نخواهد شدن

مایهٔ کار است زر و فکر و دست
وین سه بتحقیق در این ملک هست

هست ولی هریکی از آن یک جداست
دست که باشد یکی آن بی‌صداست

گر که کنند این سهم بهم اتفاق
خوش بدر آید مه ملک از محاق

یأس مبر هست صغیرا‌ امید
حق کند این روز سیه‌را سپید
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲ - نتیجه راستی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴ - علم و عمل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.