بوالهوس دل به هوا بسته‌ای
گفت به درویش ز خودرسته‌ای

کاین دل من مایل درویشی است
در طلب مصلحت‌اندیشی است

خضر ره من شو و بنما رهم
کن ز ره فقر و فنا آگهم

تا که رسانیم بدین افتخار
گو که فراهم کنم اسباب کار

گفت که ای مانده به اسباب در
باید از این مرحله کردن گذر

آنچه که اسباب بدین فن بود
از سر اسباب گذشتن بود

آنچه که سرمایه ی درویشی است
مایه ز کف دادن و بی‌خویشی است

این ره هر بوالهوس خام نیست
راه حق است این ره حمام نیست

گر طلبی حق ز خودی شو جدا
می‌نشود جمع خودی با خدا

هم تو صغیر از خودی آزاد باش
بیخودی آور به کف و شاد باش

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir