هوش مصنوعی: این شعر به نکوهش عیب‌جویی و تمسخر دیگران می‌پردازد و تأکید می‌کند که هر کس ممکن است عیوبی داشته باشد. شاعر هشدار می‌دهد که پیش از عیب‌جویی از دیگران، باید به عیوب خود توجه کرد. همچنین، اشاره می‌کند که بدزبانی و عیب‌جویی می‌تواند باعث شود حتی افراد خوب نیز مورد پذیرش قرار نگیرند.
رده سنی: 14+ محتوا دارای مفاهیم اخلاقی و انتقادی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین، بحث دربارهٔ عیب‌جویی و خودآگاهی ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۴۹ - حکایت

بزشتی کرد تسخر عیب‌جوئی
که از خوبی نداری آبروئی

تو را حق کرده محروم از ملاحت
ز اعضای تو میریزید قباحت

بهر عضو نو عیبی آشکار است
ز دیدارت نگاه اندر فرار است

ملاقات تو افزاید کدورت
گریز از چون توئی باشد ضرورت

نگفت ار من همه عیبم سراپا
در این صورت نباشم چون تو رسوا

ترا یک عضو بد در کار باشد
کزان کارت بسی دشوار باشد

بخوبی گر سرا پا همچو جانی
پسند کس نئی چون بد زبانی

چو عیب نقش می‌گویی به هُش باش
که گویی در حقیقت عیب نقاش

صغیر از عیب جوئیها حذر کن
گرت چشمی بود در خود نظر کن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸ - حکایت
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰ - گل و شبنم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.