هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رنجش بی‌گناه خود می‌گوید و از این که مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته است، شکایت دارد. او از حسرت و اضطراب خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی پیش از بیان سخنانش، مخاطبش از او رنجیده است. شاعر همچنین هشدار می‌دهد که آزمودن دشمن فریبنده ممکن است به پشیمانی بینجامد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی پیچیده و نگاهی انتقادی به روابط انسانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۵
سازد خموش تا من حسرت فزوده را
گوید شنیده ام سخن ناشنوده را
رنجیده بی گنه ز من آن تند خو و من
دارم صد انفعال، گناه نبوده را
دل جمع کرده از گله ام، بس که پیش او
می بندداضطراب، زبان گشوده را
تا زودتر حکایت شوقم شود تمام
پرسش نمی کند سخن ناشنوده را
میلی، گر امتحان کنی، از خود خجل شوی
آن پر فریب دشمن ناآزموده را
گوید شنیده ام سخن ناشنوده را
رنجیده بی گنه ز من آن تند خو و من
دارم صد انفعال، گناه نبوده را
دل جمع کرده از گله ام، بس که پیش او
می بندداضطراب، زبان گشوده را
تا زودتر حکایت شوقم شود تمام
پرسش نمی کند سخن ناشنوده را
میلی، گر امتحان کنی، از خود خجل شوی
آن پر فریب دشمن ناآزموده را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
