هوش مصنوعی:
این شعر از عشق، رنج و جدایی سخن می‌گوید. شاعر از درد فراق و سوختن در آتش عشق می‌نالد و از دیدار معشوق به عنوان لحظه‌ای شیرین یاد می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به مرگ و نابودی دارد که با تصاویر شعری مانند دود و آتش بیان شده است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و اشاره‌های تلخ به مرگ و رنج ممکن است برای مخاطبان کم‌سال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، درک تصاویر شعری و مضامین عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۷۳
گلگون قبای من که بر ابرش برآمدست
توفان آب بر سر آتش برآمدست
مجنون آن فرشته خصالم که از حیا
پنهان ز چشم خلق، پریوش برآمدست
هنگامه زود برمشکن از هوای خواب
امشب که با تو صحبت ما خوش برآمدست
از بس که در تنم ز تب مرگ، جان بسوخت
امروز همچو دود ز آتش برآمدست
میلی نسیم آه تو گویا برو گذشت
کان خطّ نو دمیده مشوش برآمدست
توفان آب بر سر آتش برآمدست
مجنون آن فرشته خصالم که از حیا
پنهان ز چشم خلق، پریوش برآمدست
هنگامه زود برمشکن از هوای خواب
امشب که با تو صحبت ما خوش برآمدست
از بس که در تنم ز تب مرگ، جان بسوخت
امروز همچو دود ز آتش برآمدست
میلی نسیم آه تو گویا برو گذشت
کان خطّ نو دمیده مشوش برآمدست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
