هوش مصنوعی: این شعر از غم و ناامیدی در عشق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که امید در برابر جفا و رنج‌های عشق، ناتوان است. شاعر از شکست‌های مکرر در عشق و از دست دادن صبر و آرامش خود می‌نالد و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که حتی کوچک‌ترین امیدها نیز در این مسیر نابود می‌شوند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی مانند غم، ناامیدی و جفا در عشق است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، زبان شعر کلاسیک و استعاری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۱۳۱

پاره سازد غم تو رشته تدبیر امید
بگسلد زورگر کین تو زنجیر امید

بارها رهزن غم، قافله صبر مرا
کرده تاراج و شده باعث شبگیر امید

زان همی خیزدم از دل شرر نومیدی
که مرا آمده بر سنگ جفا تیر امید

می‌شوم زود تسلی و ز بس نومیدم
نسزد دست وفای تو عنانگیر امید

میلی از صیدگه عشق بپرهیز که هست
کمترین صید درین بادیه، نخجیر امید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.