هوش مصنوعی: این شعر از نیاز، امید، انتظار و اضطراب عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از عتاب معشوق، انتظار بی‌پاسخ و حیرت خود می‌گوید، اما با وجود ناامیدی، همچنان به امید و عشق پایبند است. او از تاثیر شراب و کیفیت می سخن می‌گوید و در نهایت به ستایش ابراهیم دریادل می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، اشاره به تاثیر شراب ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۲۳۵

ز اظهار نیازم برفروزد، از عتاب است این
ولی از غایت امید گویم کز حجاب است این

نیامد گر به یادت انتظار آرزومندی
دمی ننشسته پیش ما، چه آغاز شتاب است این

من دیوانه هنگام سلام از غایت حیرت
ز دشنام تو خرسندم،‌ که پندارم جواب است این

کمال ناامیدیها ببین کز وعده مستی
خوشم، با آنکه می‌دانم ز تاثیر شراب است این

اگر ناخوانده می‌آیم به بزمت، رو متاب از من
تو هم دانسته باشی کز کمال اضطراب است این

دهد کیفیت می،‌ گفته میلی بحمداللّه
که در بزم بهشت آیین شاه کامیاب است این

سپهر قدر، ابراهیم دریادل که ماه نو
چنان افتاده درپایش که پنداری رکاب است این
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.