هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق، رنج‌های ناشی از آن و امید به وفاداری معشوق سخن می‌گوید. او از غم و بی‌قراری، ناامیدی و خواری در راه عشق می‌نالد، اما در عین حال به امید نگاه و وفای معشوق دل خوش دارد. تصاویری مانند چشم پر خون، بیمار عشق و پا نهادن بر سر معشوق، عمق رنج و عشق شاعر را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و روان‌شناختی مانند ناامیدی، خواری و رنج عشق، برای درک و تجربه نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و احساسات شدید ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۲۴۴
به راه آرزو خاکم، طریق خاکساری بین
مرا سرگشته دارد صرصر غم بی‌قراری بین
دم نظاره بر چشم آستین هرچند می‌مالم
همان دم دیده پر خون می‌شود، بی‌اختیاری بین
جفایت گرچه دارد هر زمانم ناامید از جان
به امید وفایت خوشدلم، امیدواری بین
به امید نگاهی مانده جان، ور باورت ناید
گذر کن بر سر بیمار عشق و جانسپاری بین
به صد خواری چو دامنگیر آن گل می‌شود میلی
به خواری بر سرش پا می‌نهد، خواریّ و زاری بین
مرا سرگشته دارد صرصر غم بی‌قراری بین
دم نظاره بر چشم آستین هرچند می‌مالم
همان دم دیده پر خون می‌شود، بی‌اختیاری بین
جفایت گرچه دارد هر زمانم ناامید از جان
به امید وفایت خوشدلم، امیدواری بین
به امید نگاهی مانده جان، ور باورت ناید
گذر کن بر سر بیمار عشق و جانسپاری بین
به صد خواری چو دامنگیر آن گل می‌شود میلی
به خواری بر سرش پا می‌نهد، خواریّ و زاری بین
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
