کو بخت کز برآمدن کام دل ازو
گردم ز ناامیدی خود منفعل ازو

قاصد ز انفعال پیامم نمی‌برد
بیند ز بس که در گله‌ام متصل ازو

با او چو همرهی کنم، از طعنه رقیب
او منفعل ز من شود و من خجل ازو

دل دعوی محبت او بس که می‌کند
شرم آیدم که شکوه کنم پیش دل ازو

باشد به رنگ میلی خونین کفن مرا
دستی به سر چو لاله و پایی به گل ازو