به من که مست خرابم شراب ناب مده
ببین خرابی حال من و شراب مده

تمام عمر، دلم رخت زیرکی اندوخت
ز سیل باده تو این خانه را به آب مده

به بزم،‌ خون دل از دیده صراحی می
مریز و گریه به یاد من خراب مده

به می مبر ز دلم اعتدال و تا عمری
مرا ز کلفت شرمندگی عذاب مده

به مستی ار سخن بیخودانه‌ای گویم
مرنج از من و جرم مرا جواب مده

دلم که چون جگر میلی از تو می‌سوزد
حلال توست، کسی را ازین کباب مده

«میرزا قلی میلی مشهدی »
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir