هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد عشق و جفای معشوق می‌نالد. او معشوق را بلای جان خود می‌داند و از ناله‌های بی‌اثر خود سخن می‌گوید. همچنین به رشک رقیبان و دردهای عاشقانه اشاره می‌کند و در نهایت، عشق را بی‌چاره‌کننده و چشم‌های معشوق را فتنه‌گر توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عارفانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و احساسی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا و بیداد ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۷۷

دلا ز سرو قدان برگرفتن نظر اولی
بتان بلای خدایند، از بلا حذر اولی

به ناله دل زارم اثر نمانده و شادم
که ناله‌ای که ز بیداد اوست، بی‌اثر اولی

کند چو رشک رقیبم هلاک اگر به خود آیم
مرا به بزم تو، بودن ز خویش بی‌خبر اولی

به رغم بیجگرانی که از جفای تو نالند
هزار ناوک بیدادم از تو در جگر اولی

چو نیست غیر شهادت، ز عشق چاره میلی
به خنجر ستم آن دو چشم فتنه‌گر اولی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.