دلا چنین مگر از منع یار می‌گذری
که دردمندی و آسوده‌وار می‌گذری

چنین که برزده‌ای چابکانه دامن ناز
سوی کدام سیه‌روزگار می‌گذری

ز بیم طعنه، به هر کجا روی، به هرکه رسی
چو آفتاب، سراسیمه‌وار می‌گذری

به وصل غیر، گمان رسیدنم داری
که می‌رسی به من و شرمسار می‌گذری

ندانم این ز فریب است یا ز جذبه عشق
که هر دمم به ره انتظار می‌گذری

ز خنجر مژه و تیر غمزه معلوم است
که بهر کشتن میلیّ‌زار می‌گذری

«میرزا قلی میلی مشهدی »
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir