هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از احساسات پیچیده‌ای مانند شرم، پشیمانی، ترس از رسوایی و امید به لطف پنهان سخن می‌گوید. او از صلحی می‌گوید که آلوده به آزار است، از آشتی که همراه با پشیمانی است، و از ترسش از اینکه مبادا حضور او باعث ناخوشی دیگران شود. همچنین، امید به توجه و لطفی پنهان در میان این احساسات منفی دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاطفی پیچیده و احساسات عمیق است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ عاطفی و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند شرم، ترس از رسوایی و روابط پیچیده‌ی انسانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۲۸۳

خوشا صلحی که شرم‌آلوده از آزار من باشی
پشیمان ز آشتی از شکوه بسیار من باشی

به وقت گفت‌وگویم روی برتابیّ و من خود را
دهم تسکین که شاید گوش بر گفتار من باشی

به سویت هر زمان از بیم رسوایی نمی‌آیم
مباد افسرده از ناگرمی بازار من باشی

اگر آیم به بزمت، بیخودیها سر زند از من
که عمری شرمسار غیر از اطوار من باشی

به بزمت شکوه اغیار هرگه در میان آرم
نمایی تا گنهکارم، نصیحت‌کار من باشی

گمان لطف پنهانت چو میلی خوشدلم دارد
به پیش مدعی هرچند در انکار من باشی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.