رفت محیا شبی به خانه و دید
زن خود با غیاث بازاری

گفت ای قحبه این چه اطوار است
دیگران را به خانه می‌آری

سخنی در جواب شوهر گفت
که از آن فهم شد وفاداری :

چکنم کان نمی‌توانی کرد
تو که سد من دل و شکم داری

«اسب لاغر میان به کار آید
روز میدان نه گاو پرواری »