هوش مصنوعی: این متن عرفانی و معنوی، به رابطهٔ نزدیک و بی‌واسطهٔ انسان با خدا می‌پردازد و تأکید می‌کند که شناخت حقیقی خداوند از طریق عشق و دیدن نور الهی در وجود انسان‌ها ممکن است. شاعر بیان می‌کند که جدایی از خدا ناممکن است و تنها با توجّه به ذات الهی می‌توان به شناخت رسید. همچنین، او از ناتوانی خود در عبادت رسمی سخن می‌گوید و احساس شرمندگی می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب، پیچیده باشد.

شمارهٔ ۳

بیند چگونه غیر تو بیننده خدا
خواهد تو را نمود نماینده ی خدا

نام جدایی ات ز خدا چون برد کسی؟
نور تو گشت صنع فروزنده ی خدا

چشم دلی که نوبر بینش نکرده است
گردد ز دیدن تو شناسنده ی خدا

از من نه کار صومعه آید، نه کار دیر
گشتم به دیر و صومعه شرمنده ی خدا
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.