هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از نعمت‌های الهی مانند بادهٔ کوثر، بخشش بهار و روزی مقرر سپاسگزاری می‌کند و به توکل و امید به خداوند اشاره دارد. همچنین، از هنر شعر و سخنوری به عنوان موهبتی الهی یاد می‌شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'باده ز کوثر' و 'نمکین تر' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این اشعار نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۴
فردوس را نمونه ساغر دهد به ما
آن ساقی ای که باده ز کوثر دهد به ما
آزادگان چو سرو به دست تهی خوشند
بهر چه آن بهار کرم،زر دهد به ما؟
ما را ز اهتمام توکل پسند نیست
روزی رسان چو رزق مقرر دهد به ما
طغرا امید هست که بحرآفرین شعر
جوش سخن ازین نمکین تر دهد به ما
آن ساقی ای که باده ز کوثر دهد به ما
آزادگان چو سرو به دست تهی خوشند
بهر چه آن بهار کرم،زر دهد به ما؟
ما را ز اهتمام توکل پسند نیست
روزی رسان چو رزق مقرر دهد به ما
طغرا امید هست که بحرآفرین شعر
جوش سخن ازین نمکین تر دهد به ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
