هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از نازک‌اندیشی و ظرافت احساسات خود سخن می‌گوید، از زیبایی‌های طبیعت مانند پروانه، نرگس و گلعذار الهام می‌گیرد و نگران از دست رفتن این زیبایی‌هاست. همچنین، از عشق و شوق به معشوقی بلندقامت مانند سرو چمان یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و ظرافت‌های ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و کنایه‌ها ممکن است برای سنین پایین‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۶
دلم در نازکی باج از پر پروانه می گیرد
بشوی از نرگس خود، سرمه ی آتش نگاهی را
رخ آن گلعذار از بس که شاداب است، می ترسم
که موج تازگی شوید ز ابرویش سیاهی را!
چو آن سرو چمان را برکنار جو گذار افتد
کند استاده، شوق پای بوسش آب راهی را!
بشوی از نرگس خود، سرمه ی آتش نگاهی را
رخ آن گلعذار از بس که شاداب است، می ترسم
که موج تازگی شوید ز ابرویش سیاهی را!
چو آن سرو چمان را برکنار جو گذار افتد
کند استاده، شوق پای بوسش آب راهی را!
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
