آن زلف سیه دل سبکپا
یک سر دارد، هزار سودا

بی شمع رخت، نسیم گردید
جلاد چراغ خانه ما

تیغش که به ما سری ندارد
آبی ست که بسته شد ز بالا

دل تاب غمش نداشت امروز
کردیم ذخیره بهر فردا