نیست غیر از گریه در صندوق ابر نوبهار
گل ندانم از که دارد دستگاه خنده را

چرخ کم فرصت ز من بسیار خواهد یاد کرد
در جهان بیند چو بی مونس، غم آینده را

بی کفن، طغرا درین باغ الم می شد به خاک
چون نهال تاک اگر می یافت گور کنده را