هوش مصنوعی:
شاعر از وضعیت ناپایدار و فانی انسان سخن می‌گوید و با اشاره به تولد بر خاک (نماد فنا) و مقایسه با کف (ناپایداری)، این پرسش را مطرح می‌کند که چگونه می‌توان از بقا سخن گفت، در حالی که حتی شراب (نماد لذت‌های زودگذر) نیز پایدار نیست.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم انتزاعی فلسفی و عرفانی درباره ناپایداری زندگی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، اشاره به شراب (هرچند به‌صورت نمادین) مناسب گروه‌های سنی پایین نیست.
شمارهٔ ۱۱۴
ما که بر خشت سر خم چون کف می زاده ایم
چون توانیم از بقا دم زد، نباشد تا شراب؟
چون توانیم از بقا دم زد، نباشد تا شراب؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
