هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از تشبیه طفل غنچه به کسی که شراب می‌نوشد استفاده می‌کند و بیان می‌کند که از لب او بوی شراب به مشام نمی‌رسد. سپس اشاره می‌کند که دل و دماغ او از عالم عدم به وجود آمده‌اند، یکی به بوی گل و دیگری به بوی شراب.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به شراب است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۴۰
چو طفل غنچه اگر می خورد سبوی شراب
نمی توان ز لب او شنید بوی شراب
دل و دماغ من از کشور عدم به وجود
یکی به بوی گل آمد، یکی به بوی شراب
نمی توان ز لب او شنید بوی شراب
دل و دماغ من از کشور عدم به وجود
یکی به بوی گل آمد، یکی به بوی شراب
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
