۸۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵۵

کسی فارغ از کار دنیا نشست
که زانو به زانوی مینا نشست

تذروی ست از چشمه سار طرب
حبابی که در جوی صهبا نشست

به تعظیم برخاست کهسار غم
چو مجنون به دامان صحرا نشست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.