هوش مصنوعی:
این متن به توصیف حالات و مناظر طبیعی و عرفانی می‌پردازد. در آن، فردی فارغ از دغدغه‌های دنیوی نشسته است و طبیعت و عناصر آن مانند تذرو (پرنده‌ای خوش‌آواز)، حباب در جوی آب، و کهسار غم به شکلی نمادین و شاعرانه توصیف شده‌اند. همچنین، اشاره‌ای به داستان مجنون و صحرا وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی عشق و حیرت است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و اشارات ادبی مانند مجنون نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد.
شمارهٔ ۱۵۵
کسی فارغ از کار دنیا نشست
که زانو به زانوی مینا نشست
تذروی ست از چشمه سار طرب
حبابی که در جوی صهبا نشست
به تعظیم برخاست کهسار غم
چو مجنون به دامان صحرا نشست
که زانو به زانوی مینا نشست
تذروی ست از چشمه سار طرب
حبابی که در جوی صهبا نشست
به تعظیم برخاست کهسار غم
چو مجنون به دامان صحرا نشست
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
