هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساسات غمگینانه و تضاد بین خنده و گریه سخن می‌گوید. او از طبیعت و عناصری مانند آب، گلها و دیوار به‌عنوان نمادهایی برای بیان درد و اندوه خود استفاده می‌کند. متن پر از تصاویر شاعرانه و احساسی است که عمق ناراحتی و ناامیدی گوینده را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عاطفی و غمگینانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد. درک کامل تصاویر شاعرانه و مفاهیم انتزاعی آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه احساسی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۲۲۹
چون به آب رود چشمم سبز گردد گلبنی
خنده گلها، هم آواز صدای گریه است
دهر شد ماتم سرای فوت مطلبهای دل
چون کنم در گریه ضبط خود، که جای گریه است
همچو مینایی که می افتد نگون در بزم شوق
سرزمین خنده ام در زیر پای گریه است
بس که ما را کلک قسمت کرده رنگ آمیز درد
صورت دیوار ما در هایهای گریه است
خنده گلها، هم آواز صدای گریه است
دهر شد ماتم سرای فوت مطلبهای دل
چون کنم در گریه ضبط خود، که جای گریه است
همچو مینایی که می افتد نگون در بزم شوق
سرزمین خنده ام در زیر پای گریه است
بس که ما را کلک قسمت کرده رنگ آمیز درد
صورت دیوار ما در هایهای گریه است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
