هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که باید از قلب و بدنی که درد و غم را نمی‌فهمد، دوری کرد. همچنین، سالک واقعی کسی است که مانند ریگ روان بی‌هدف در دشت حرکت کند و اثری از خود به جای نگذارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک مفاهیمی مانند رهایی از غم و بی‌تعلقی وجود دارد.

شمارهٔ ۲۵۹

دل برون آرم ازان سینه که غم نشناسد
دست بردارم ازان تن که الم نشناسد

سالک پاکرو آن است که چون ریگ روان
دشت پیما شود و نقش قدم نشناسد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.