هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زیبایی طبیعت و تأثیر نگاه معشوق سخن می‌گوید. او با توصیف سبزه و گلبرگ و لاله، تصویری شاعرانه از بهار ارائه می‌دهد. در ادامه، شاعر از رم کردن و رام شدن معشوق می‌گوید و خود را مانند برهمنی می‌داند که با تکرار کلمه‌ی «رام»، به مرادش رسیده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «بت رم کرده» و «برهمن» نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۲۷۷
از خرامش سبزه گلبرگ نهال اندام شد
وز نگاهش لاله همچشم گل بادام شد
آن بت رم کرده را از بس که گفتم رام شو
چون برهمن عاقبت ورد زبانم «رام» شد
وز نگاهش لاله همچشم گل بادام شد
آن بت رم کرده را از بس که گفتم رام شو
چون برهمن عاقبت ورد زبانم «رام» شد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
