هوش مصنوعی:
این شعر از حافظ، به مفاهیمی مانند ناپایداری دنیا، ارزش نهادن به اضطراب و غم، و بی‌اعتباری جلوه‌های ظاهری می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند حباب، سراب، و شراب، بی‌ثباتی زندگی و فریبندگی ظواهر را نشان می‌دهد. همچنین، تأکید دارد که دلِ آشنا با اضطراب، آرامش را نمی‌خرد و سیل اشک راه خود را می‌داند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده، برای درک و تجربه‌ی نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. این متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد.
شمارهٔ ۲۹۹
ثبات خانه تن را حباب می داند
بنای جلوه گری را سراب می داند
قدح که هیچ نمی داند از مراتب بزم
شراب را ز غم او کباب می داند
به نیم جو نخرد ذوق آرمیدن را
دلی که چاشنی اضطراب می داند
تو سیل اشک روان کن، که خود ره جو را
اگر چپ است وگر راست، آب می داند
بنای جلوه گری را سراب می داند
قدح که هیچ نمی داند از مراتب بزم
شراب را ز غم او کباب می داند
به نیم جو نخرد ذوق آرمیدن را
دلی که چاشنی اضطراب می داند
تو سیل اشک روان کن، که خود ره جو را
اگر چپ است وگر راست، آب می داند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
