هوش مصنوعی:
شاعر از گذر عمر و پیری خود می‌گوید و افسوس می‌خورد که روزگار بهار زندگانی‌اش به خاطر بداقبالی به پاییز تبدیل شده است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق فلسفی مانند گذر زمان و پیری نیاز به درک و بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد قابل درک است.
شمارهٔ ۳۸۹
عمرم همه صرف گلرخان شد
من پیر شدم، هوس جوان شد
ایام بهار این گلستان
از سستی طالعم خزان شد
من پیر شدم، هوس جوان شد
ایام بهار این گلستان
از سستی طالعم خزان شد
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
